Dzień drzewa w Polsce obchodzony jest od wielu lat 10 października. W ramach tego święta nadleśnictwa, organizacje ekologiczne oraz szkoły prowadzą lokalne akcje sadzenia drzew, konkursy czy zajęcia edukacyjne.

Zachęcamy do zapoznania się z wybranymi drzewami na terenie nadleśnictwa.

Jesion Stanisław

Lokalizacja: 49^o 13’ 24,37’’N; 22^o 33’18’’E

Leśnictwo Jawornik

Jesion wyniosły „Stanisław” jest drzewem pomnikowym o imponujących konarach, rosnącym we wsi Zatwarnica. Każdy, kto choć raz był w tej wsi, na pewno zwrócił uwagę na to drzewo o okazałym pniu, którego obwód osiąga aż 405 cm, a wysokość dochodzi do 23 m.

Jesion imię otrzymał od miejscowego kowala Stanisława, który pracował
w nieistniejącym już lokalnym parku konnym. Często po zakończonej pracy lubił Stanisław zasiadać pod rozległymi konarami majestatycznego jesionu, gdzie toczyło się życie towarzyskie wsi. Stanisław dobrze czuł się wśród ludzi i przyciągał ich do siebie, opowiadając barwne opowieści ze swojego życia. Nie tylko gawędziarstwem cechował się kowal Stanisław. Najstarsi mieszkańcy Zatwarnicy do dzisiaj wspominają niezwykłą siłę kowala, która wiele razy uratowała go z różnych opresji.

Po śmierci Stanisława we wsi zrobiło się jakby trochę ciszej i spokojniej. Co raz mniej ludzi spotykało się pod rozległymi konarami jesionu. Mieszkańcy wioski postanowili coś tym zrobić. Nazwali drzewo Stanisławem, aby pamięć o silnym i towarzyskim kowalu przetrwała pokolenia. Obok jesionu postawili też ławeczkę, na której każdy w spokoju może teraz podziwiać piękno potężnego drzewa. 

Fot. Marta Ziemniewicz

Wierzba z Hulskiego

Lokalizacja: 49^o14’1,87’’N; 22^o31’43,48’’E

Leśnictwo Hulskie

Wierzba to drzewo, które kiedyś często było spotykane w wiejskim krajobrazie, gdyż sadzono je na miedzach, wzdłuż dróg i na polach. Wierzbę o interesującym kształcie można zobaczyć w Hulskiem, opuszczonej wiosce położonej w dolinie Sanu. Wioska ta podobnie jak inne bieszczadzkie miejscowości została tragicznie doświadczona w związku z wydarzeniami II Wojny Światowej oraz wysiedleniami ludności podczas Akcji „Wisła”. W wyniku tych zdarzeń z licznie zamieszkałych i dobrze prosperujących wsi pozostały nieliczne ślady, takie jak podmurówki domów czy stare drzewa, w tym także wierzby. Wierzba jest gatunkiem krótkowiecznym, żyje około 100 lat. Dokładnie nie wiadomo ile lat ma wierzba z Hulskiego. Sądząc po jej wymiarach oraz wysokości dochodzącej do 29 metrów do najmłodszych już nie należy, ale czy pamięta czasy dawnego Hulskiego? Wierzby bardzo szybko rosną, a ich drewno jest kruche, często próchnieje przez co rzadko dożywają one 100 lat. Wierzba z Hulskiego, jeśli nie pamięta czasów II Wojny Światowej , to jest na pewno potomkinią dawnych wierzb sadzonych na miedzach i wzdłuż dróg, i tych dających schronienie przed upalnym słońcem i gwałtownym deszczem.

Wierzba z Hulskiego zachwyca swoim wyglądem nie tylko mieszkańców okolicznych miejscowości, ale też i turystów, którzy widząc liczne odnogi odchodzące od jej pnia, zastanawiają się, czy aby przypadkiem nie jest to jakiś gatunek egzotycznego drzewa. Odnóg jest aż siedem. Są to tak zwane pnie odroślowe pochodzenia wegetatywnego, które wyrastają z pąków śpiących bądź przybyszowych. Pąki przybyszowe mogą powstać w wyniku uszkodzenia drzewa, a do wzrostu pobudzić może je zwiększony dostęp światła.

Będąc w Hulskiem odwiedźcie śródpolną wierzbę, która przypomina o minionych czasach i tragicznej historii mieszkańców wsi. Tym bardziej że wierzb rosnących dziś wzdłuż dróg jest coraz mniej, a współczesne rolnictwo doprowadza do zaniku krajobrazu wiejskiego
z charakterystycznymi wierzbami.

Fot. Marta Ziemniewicz

Jodła z Chmiela

Lokalizacja:49^o14’59’’N, 22^o35’46,2’’E

Leśnictwo Chmiel

Jodła pospolita rosnąca w Leśnictwie Chmiel, które swoim zasięgiem obejmuje południowe stoki Otrytu jest jedną z najgrubszych jodeł w Polsce. Ma 540 cm obwodu i 49 m wysokości. Charakteryzuje się ona prostym, strzelistym, oczyszczonym z bocznych gałęzi pniem oraz stożkową koroną. Jodła z Chmiela rośnie w dolnoreglowej buczynie karpackiej. Wędrując po lesistych stokach Otrytu warto wziąć głęboki oddech, zwłaszcza będąc w pobliżu jodły, gdyż pięknie pachnie, a jej olejek eteryczny za sprawa terpenów poprawia nastrój i korzystnie wpływa na zdrowie. 

Fot. Tomasz Kopczak

Tekst: Adrianna Natanek