Terytorialny zasięg działania Nadleśnictwa to 274 km². 97% stanowią dwa rozległe kompleksy rozdzielone Sanem.

Geologicznie obszar zalicza się do Karpat Fliszowych, zbudowanych z warstw krośnieńskich. Wytworzyły się na nich gleby brunatne, miejscami silnie szkieletowe.

Lasy Nadleśnictwa leżą w granicach Parku Krajobrazowego Doliny Sanu i Wschodniobeskidzkiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Park Krajobrazowy Doliny Sanu jest otuliną Bieszczadzkiego Parku Narodowego i razem z nim wchodzi w skład Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”.

Lasy nadleśnictwa w okresie międzywojennym stanowiły w 75% dużą i średnią własność ziemską. Pozostała część wchodziła w skład drobnych gospodarstw.

Obręb Lutowiska do 1951 r. znajdował się w granicach Ukraińskiej Republiki Radzieckiej.

Tereny te wróciły do Polski jako „kompensata” za przejęte obszary położone w okolicach Hrubieszowa i Tomaszowa.

Nadleśnictwo Lutowiska (obecnie obręb) utworzono w 1953 r.

Pierwsze, prowizoryczne urządzanie wykonano w 1954 r.

Połączenia Nadleśnictw w jedno, dwuobrębowe Nadleśnictwo Lutowiska, dokonano
w 1973 r.

Na terenie Nadleśnictwa utworzono trzy rezerwaty przyrody: „Hulskie im. Stefana Myczkowskiego” – 191,27 ha, „Krywe” – 511,73 ( na terenie nadleśnictwa 432,62 ha) i „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” – 4,94 ha. Uznano wiele pomników przyrody ożywionej  (drzewa) i nieożywionej (szczyty, jaskinie, odkrywki skalne i wodospady).